مینیمالیسم چندین سال است که محبوب بوده است. از مینیمالیسم شاعرانه استادان برتر خارجی گرفته تا سبک مینیمالیستی طراحان مشهور داخلی، مردم نیز شروع به دوست داشتن طراحی مینیمالیستی کرده‌اند. سپس، وقتی اکثر مردم به دنبال مینیمالیسم در فرم هستند، مینیمالیسم نیز طعم خود را تغییر داده است. به نظر من، مینیمالیسم «سادگی در فرم، اما افراط در باطن» است.
مینیمالیسم نماد فقر و صرفه‌جویی نیست. برعکس، نوعی تجمل‌گرایی افراطی است، تجسم سادگی تا نهایت.
مینیمالیسم الزامات بالاتری را در فرآیند طراحی و ساخت مطرح می‌کند. عدم وجود خط گچ و خط قرنیز، دشوارترین روش‌های ساخت و ساز هستند.
طراحی مینیمالیستی اغلب شامل عملکردها و زیبایی‌شناسی بیشتری است. طراحی کابینت هوشمند Medo که همانطور که در بالا نشان داده شده است، می‌تواند باز و بسته شود، به فضا اجازه می‌دهد تا یکپارچگی را حفظ کرده و نیازهای استفاده را برآورده کند.
پشت هر اثر مینیمالیستی، تلاش طاقت‌فرسای طراحان و صنعتگران نهفته است. ارائه نهایی ممکن است نهایت سادگی باشد، اما فرآیند و جزئیات باید اصلاح شوند.
مینیمالیست‌ها از شعار «دادن تخیل نامحدود به فضا با کمترین طراحی» و «افرادی که قلب ثروتمندی دارند می‌توانند خانه ساده‌تر را بپذیرند» حمایت می‌کنند. همه اینها بر مردم‌محوری تأکید دارند. طراحی مینیمالیستی از نیازهای اساسی مردم شروع می‌کند و نیازهای اضافی را حذف می‌کند. دکوراسیون، سادگی و کاربردی بودن هر دو مورد تأکید قرار می‌گیرند که بیشتر با نیازهای زندگی در عصر پرشتاب مطابقت دارد. برای برآوردن نیازهای مردم به محیط فضا، ادراکی، غریزی و منطقی با تکنیک‌های بیان ساده، سادگی بدون از دست دادن سلیقه.
مینیمالیسم، دگرگونی رفتار خرید مصرف‌کنندگان به عقلانیت بالغ است. وقتی خواسته‌های مادی ما سبک‌تر شوند و درک بهتری از خودمان داشته باشیم، متوجه خواهید شد که طبیعتاً چیزهای کمتری می‌خواهید و سبک شما والاتر خواهد بود.
زندگی مینیمالیستی نوعی نگرش به زندگی است، نوعی جهت‌گیری ارزشی، باز و آزاد است، نه دقت دیجیتالی، چه برسد به اینکه شادی زندگی را از بین ببرد. مهمترین چیز برای یک مینیمالیست ساده کردن پیچیدگی‌ها و بازگشت به جوهره اصلی زندگی است.
زمان ارسال: ۱۸ ژانویه ۲۰۲۲
